sa isang iglap..

SECONDS-literal na anjan lang siya kanina, sa biglang paglingon mo wala na siya.


saglit, nagtataka ako, bakit sa tuwing magpopost ako ng blog hindi ko malaman kung tagalog gagamitin ko o English..hehehehe..I told myself I would want my blog to be consisitent even with the language I am using..Pero ang hirap pala, may mga words kasi na pagtagalog gagamitan mo magiging super malalim na iisipin ng mga makakabasa eh panahon pa ni Melchora Aquino pinost yung blog. As if there are bloggers as of that time or shall I say era. Enough, let me start with what I really wanted to say.

time they say is gold. but for me, it's unpredictable. minsan ang hirap intindihin ng oras..(para namang tao yun) siguro naiintindihan niyo naman ako kung ano yung sinasabi ko noh..kahit anong gawin mo kasi yung mga gusto mong balikan sa nakaraan hindi mo na mabalikan. Tapos paggusto mo yung nangyayari sau sa present biglang sa isang iglap maglalaho na lang bigla. You can't stop the hands of time just to stay on the things you are happy with. Ang masaklap pa nito kung ngayon napakasaya mo dahil kasama mo siya, mamaya o di kaya bukas, isang dam na ng luha ang naipon mo dahil sa sakit at pait na idinulot niya sau. bakit ba napakabilis umusad ng oras? Why do time have to change all the happiness you are feeling to sadness that makes you awful. Sadness that makes you want to turn your back on life.